دوست دارید گله‌ای بوفالو داشته باشید یا دسته‌ای غاز! بوفالوها حیوانات جالبی هستند. همگی به یک پیشرو وفادارند و آنچه را که به آنها گفته می‌شود، دقیقا انجام می‌دهند. این وفاداری همان چیزی است که ما در سازمان به دنبال آن هستیم. بوفالوها سوال نمی‌کنند، آنها صرفا دنباله روی می‌کنند. تا زمانی که چیزی به آنها گفته نشده حرکتی نخواهند کرد. در گوشه‌ای می‌ایستند، انتظار می‌کشند و منتظر دستورات هستند. درست همانند افراد بسیاری که در سازمان‌ها با بی عملی منتظر دریافت دستورات می‌مانند و توجه ندارند که با این انتظارات چه فرصت‌هایی را از دست می‌دهند. همانگونه که عاقبت بوفالوها قوطی کنسرو شدن در قفسه فروشگاه‌هاست، سرانجامم سازمان‌های بوفالویی نیز محو شدن از صحته رقابت شرکت‌هاست.
غازها نیز پرندگان جالبی هستند. هر غاز می‌داند که باید به همان جایی برود که دسته غازها قصد سفر به آنجا را دارد. جایی که غاز پیشرو به سبب وزش باد در مسیر حرکت، زودتر از دیگران خسته می‌شود به عقب دسته باز می‌گردد و غاز دیگری از بخش میانی دسته جای او را می‌گیرد و در نوک دسته V شکل غازها پرواز می‌کند. این بدان معناست که هر غاز دقیقا می‌داند که دسته غازها به کجا می‌روند. آیا اکثر سازمان‌ها این گونه‌اند؟ آیا در اکثر سازمان‌ها کارکنان می‌داندد سازمان‌شان به کجا می‌رود؟ متاسفانه نه!
هر غازی همواره آماده است تا در صورت ضرورت گام پیش نهد و مسئولیت جلوداری را بپذیرد. آیا این امر در سازمان‌های ما هم واقعیت دارد؟ آیا در سازمان هر کسی مشتاق است گام پیش نهد و مسئولیت بپذیرد؟ غازها نسبت به وضعیت یکدیگر حساس هستند. این امر در سازمان‌ها وجود دارد؟ غازها از طریق همکاری متقابل اعضا حرکت می‌کنند به گونه‌ای که نسبت به پیشرفت دسته غازها به سمت مقصد می‌تواند ۱۷۱ درصد بیش از حرکت فردی آنها باشد.
ویژگی‌های سازمان بوفالویی و سازمان‌های غازی را می‌توان در موارد زیر خلاصه کرد:
بوفالوها
آنها به یک رهبر پایبند و وفادار هستند
آنها درست همان کاری را انجام می‌دهند که دستور داده شده
آنها هرگز سوال نمی‌کنند و صرفا پیروی می‌کنند.
بوفالوها منتظر دستورند تا دستور نرسد هیچ کجا نمی روند و هیچ کاری نمی کنند.
هیچ کس جای دیگری را پر نمی کند و مسئولیت نمی‌پذیرد.
غازها
هر غاز به هنگام پرواز دسته جمعی احساس مسئولیت می‌کند.
هر غاز فقط پیروی محض نمی‌کند وضع خود را در راه می‌سنجد و به تصمیمی که باید بگیرد فکر می‌کند.
هر غاز مسیر پرواز گروه را می‌داند.
همه غازها تمایل به پذیرش مسئولیت و پیش قدمی را دارند.
غازها در طول پرواز مراقب یکدیگر هستند.
هر غاز زمان اینکه چقدر می خواهد در نوک گروه پرواز کند با خودش است.
اگر گله‌ای بوفالو دارید و می‌خواهید به جایش یک دسته غاز داشته باشید، به بوفالوهایتان فرمان پرواز دهید! البته اگر اتفاقی نیفتاد تعجب نکنید!! باز دوباره فرمان پرواز می‌دهید؟ اما مطمئنم باز هم اتفاقی نمی‌افتد! چرا؟ چون ابتدا باید خودتان را تغییر دهید. بزرگترین مانع بر سر تغییر، دیگران نیستند بلکه خودت هستی. برای به پرواز در آمدن بوفالوها لازم است بیاموزید که باید افرادی متفاوتی باشید. دستور دادن به دیگران برای تغییر آسان است، اما تغییر در عمل بسیار دشوار است.
* برگرفته از کتاب استعاره‌های مدیریتی، مسعود بینش، سازمان مدیریت صنعتی